Jasna Góra, 5 kwietnia 2025 r.
Przed wyjazdem przeglądałam zdjęcia z wielu wotywnych pielgrzymek śp. Więźniarek KL Ravensbrück pogrupowane przez śp. Marię Markiewicz i moją Mamę w kopertach, datami. Rozpoznawałam wiele twarzy… Wśród tłumu kobiet niesione proporce i sztandar “Murów”. Rozczytałam się w świadectwach ofiarowanych Królowej Polski w jasnogórskim wizerunku na pielgrzymce 13 maja 1984 roku. Wśród dokumentów na pożółkłej kartce tekst ślubowania złożonego w Częstochowie 4 maja 1946 roku. Postanowiłam go wiernie przepisać i udostępnić na naszej stronie internetowej.
Ślubowanie
Były lata 1939 – 1945. Wtłoczone za gruby mur obozu koncentracyjnego, w dalekiej, obcej ziemi, wśród grozy szalejącego terroru hitlerowskiego – my – numery ravensbruckie – złożyłyśmy ufność w Miłosierdziu Bożym i w opiece Matki Najświętszej.
Już wtedy w czasie kornej, zbiorowej, tajnej modlitwy złożyłyśmy uroczyste ślubowanie, że po zakończonej wojnie i po przeżyciu piekła obozu, pielgrzymować będziemy na Jasną Górę, aby za pośrednictwem Matki Najświętszej dziękować Bogu za cud ocalenia i za wszystkie otrzymane łaski. Ślubowanie to – złożone nie na piśmie, ale w Obliczu Boga Wszechmogącego – zobowiązywało więcej niż pisane na pergaminie własną krwią.
Tysiące kobiet zginęło w lagrze, okrutna machina obozu mogła pochłonąć i resztę. Niezbadane wyroki Boże pozwoliły naszej grupie “powrócić cudem na Ojczyzny łono”, by świadczyć
- o potworności zła i nieprzemijających wartościach dobra, prawdy i sprawiedliwości,
- o najniższych upadkach i najwyższych wzlotach duszy ludzkiej,
- o bezmiarze tęsknoty, cierpienia i radości powrotu.
Wierne naszemu przyrzeczeniu przybyłyśmy w maju po skończonych działaniach wojennych do stóp Matki Boskiej Częstochowskiej. Wtenczas to postanowiłyśmy co roku w maju otaczać Ołtarz Jasnogórskiej Pani, aby z wolnych, choć udręczonych serc, wznieść ku niebu pieśń dziękczynną. Przybywamy tu z różnych stron kraju, aby z przeczystego źródła wszelkich łask zaczerpnąć siły do życia pożytecznego, godnego i świętego, jakim powinno być ono po tym wszystkim, czego doświadczyłyśmy gorzko, po tylu latach obozowej katorgi.
Będziemy się zjeżdżać póty, póki nam siły pozwolą, póki odliczać się będziemy mogły w zwartym choć ciągle zmniejszającym się szeregu.
Dziękując za odebrane łaski i modląc się w swoich i Ojczyzny intencjach, Miłosierdziu Bożemu polecać też będziemy dusze naszych zmarłych sióstr obozowych.
Józefa Kantor
Częstochowa, 4 maja 1946 r.
Uczestniczyłam w ostatniej wotywnej pielgrzymce śp. Więźniarek KL Ravensbrück w maju 2012 roku. Przywiozłam Mamę, miała wtedy 92 lata. Większość pań, które podjęły walkę działając w konspiracji było w podobnym wieku – rocznik 1920, czasami plus kilka lat. Większość pań, które były wtedy na Jasnej Górze przekroczyła 90. rok życia. Mszy św. przewodniczył ks. Stanisław Michałowski, po śmierci ks. Czesława Podleskiego kapelan pielgrzymujących więźniarek. Przyrzekł Im wtedy, że każdego roku będzie odprawiał w intencji pomordowanych, zmarłych i nielicznych żyjących Mszę św. w Kaplicy Cudownego Obrazu. I dotrzymuje słowa! Wzruszyłam się bardzo, gdy ks. Stanisław w wygłoszonej homilii stwierdził, że to 25 raz, przez kolejne 25 lat odprawiał na Jasnej Górze Mszę św. w intencji naszych śp. Mam…. Było bardzo uroczyście. Przy Ołtarzu posługiwał Leszek Rysak, który przyjechał z Warszawy, ułożył przepiękny tekst modlitwy wiernych (w załączeniu) i oczywiście odczytał. Wszyscy zmieściliśmy się w Kaplicy Cudownego Obrazu. Były z nami dwie b. więźniarki mieszkające w Gliwicach, p. Irena Cyrenkiewicz i Krystyna Paradysz. Obie do obozu trafiły jako dzieci w 1944 roku. Na początku naszej Mszy św. złożyliśmy Królowej Polski wotum z kompozycji kwiatowej symbolizujące “czerwony winkiel” więźniarek politycznych z wpiętą białą różą. Byłam bardzo dumna, gdyż w Mszy św. uczestniczył również Dominik Kokoszka, absolwent szkoły, w której uczyła i przed i po wojnie Józefa Kantor. Szkoła ta z Katowic Szopienic nosi Jej imię. Dominik w 2018 roku był laureatem konkursu “W kręgu poezji i prozy lagrowej więźniarek (…) Ravensbrück”. Wczoraj wspólnie złożyliśmy przed ołtarz symboliczną kompozycję kwiatową ofiarowaną przez nasze Stowarzyszenie. Dominik odczytał tekst obozowej modlitwy “Zdrowaś Mario” napisanej przez śp. Urszulę Wińską w 1942 roku. Dominik obecnie jest studentem pierwszego roku warszawskiej szkoły aktorskiej, więc dumna jestem podwójnie! Pamięta, wierzy i przekazuje świadectwo o Dziewczynach Wojennych, które poznał w trakcie konkursu i wyjazdu laureatów do Ravensbrück.
Homilia wygłoszona przez ks. Stanisława Michałowskiego była wzruszająca, oparta o wiedzę i wspomnienia. Ksiądz znał Józefę Kantor i dziesiątki pielgrzymujących na Jasna Górę śp. Więźniarek. Po Mszy świętej zostaliśmy oprowadzeni po wszystkich (trzech) miejscach, gdzie znajdują się ofiarowane przez lata wota dziękczynne śp. Ravensbruczanek. W Kaplicy Narodowej znajduje się nasze wotum: Róża z alabastru nad chabrowym naczyniem z ziemią i prochami rozstrzelanych Dziewczyn odnalezionych i spoczywających na cmentarzu w Fürstenbergu.
Wzruszył mnie wystawiony w Bastionie św. Rocha w gablocie Strzelecki Orzeł wycięty ze sztandaru i ukrywany pod pasiakami przez harcerki z tajnej, obozowej drużyny harcerskiej „Mury”. Ocalał. Ileż on wtedy dla nich znaczył… Do obejrzenia pozostał jeszcze Sztandar 13. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Marii Wocalewskiej, ukryty w obozie przez Józefę Kantor. W 1948 roku oddany macierzystej drużynie, a w latach 50tych wspólnie przekazany na Jasną Górę. Jestem przekonana, że zobaczymy go w kwietniu 2026 roku, na kolejnej naszej pielgrzymce.
Na zakończenie przeszliśmy drogą krzyżową, Jasnogórską Golgotą Jerzego Dudy Gracza. W drodze krzyżowej towarzyszyły nam przejmujące rozważania Ravensbuczanki, Więźniarki o nr obozowym 10662, Katarzyny Mateji, która swoje cierpienia, bóle, gorycz niesprawiedliwości ale także wielkie zaufanie i powierzenie się Bogu zawarła w kolejnych stacjach swojej ravensbruckiej drogi krzyżowej.
Już dziś zapraszamy wszystkich na jubileuszową 80 pielgrzymkę na Jasną Górę, która odbędzie się w kwietniu 2026r.
Maria Lorens
SOBOTA, 5 kwietnia 2025 r., godz. 11:00; JASNA GÓRA
Msza Święta w intencji Raversbrüczanek w 80 rocznicę wyzwolenia F-KL Ravensbrück oraz dziękczynienia i oddania się Więźniarek tego obozu w Matczyną Opiekę Matki Bożej Jasnogórskiej.
MODLITWA WIERNYCH
Błogosławmy naszego Odkupiciela, który wysłużył nam ten czas zbawienia. Z pokorą zanośmy do Niego nasze prośby:
1.
Chryste, nasze życie, Ty zechciałeś abyśmy przez chrzest zostali pogrzebani z Tobą w śmierci i z Tobą byli wskrzeszeni. Daj nam coraz bardziej poznawać tajemnicę Kościoła – niechaj on doprowadzi nas i wszystkich ludzi do wiecznego zbawienia.
Ciebie prosimy…
2.
Przyjacielu ludzi, spraw, abyśmy przyczyniali się do wzrostu wspólnego dobra ludzkości, pamiętali o świadectwie Więźniarek Ravensbrück – i we wszystkim szukali najpierw Twojego królestwa.
Ciebie prosimy…
3.
Panie nasz, pozwól abyśmy zgodnie z Twoją wolą zgodnie współpracowali w doczesnej społeczności, w szczególny sposób w Rodzinie Ravensbrück – a zarazem zdążali do wiecznej ojczyzny.
Ciebie prosimy…
4.
Miłosierny Boże wesprzyj nasze modlitwy za tych, którzy byli katami Więźniarek Ravensbrück – aby dzięki światłu Ducha Świętego doświadczyli Twojej miłości.
Ciebie prosimy…
5.
Synu Człowieczy, prosimy zmiłuj się nad zmarłymi oraz pozwól im radować się życiem z Tobą na wieki – a w tajemnicy świętych obcowania pozwól zamordowanym i zmarłym Więźniarkom Ravensbrück z Domu Ojca otaczać nas wsparciem i modlitwą.
Ciebie prosimy…
6.
Światłości świata, spraw, aby godne przeżycie Eucharystii przybliżyło nas do Boga i otwierało nas na siebie nawzajem – abyśmy życiem dawali świadectwo, że Jezus jest Panem, a my Jego Kościołem.
Ciebie prosimy…
Jezu, nasz Mesjaszu, z Tobą nawet ciemność nie będzie ciemna, a noc jako dzień zajaśnieje. † Wysłuchaj pokornych próśb, które do Ciebie zanosimy *
i umocnij nas w podążaniu za Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.