13 czerwca 2018 roku odbyło się coroczne spotkanie z uczniami ze szkoły podstawowej 114 im. Arkadego Fiedlera w Domu Zasłużonego Kombatanta w Krakowie przy ulicy Seniorów Lotnictwa 10. Tematyka tegorocznego spotkania dotyczyła roli przyrody w wyobraźni więźniarek niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet i dzieci w Ravensbrück, a także w życiu naukowców – botaników czego odbiciem jest „poezja obozowa” i „poezja botaników”. W spotkaniu uczestniczyły, na specjalne zaproszenie, byłe więźniarki KL Ravensbrück Panie: Kamila Sycz oraz Ewa Żelechowska-Stolzman, były żołnierz AK Pan Andrzej Skowroński, żony byłych, nieżyjących już więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych Panie: Irena Siwek i Wiesława Ciempińska, harcerki z Podgórskiej Drużyny Harcerek „Koniczyny”, mieszkańcy domu i osiedla Ugorek.
Spotkanie rozpoczęło się krótkim wykładem Elżbiety Kuty przedstawiającym historię obozu koncentracyjnego Ravensbrück kończące się ważnym dla młodzieży przesłaniem – człowiek nie rodzi się złym, to kim się stanie zależy od jego woli, od wartości, które zostały mu przekazane i które będą dla niego drogowskazem w życiu. Dozorczynie, okrutne, bezwzględne dla więźniarek, były pięknymi młodymi kobietami, podobnie jak lekarki, o niewinnych twarzach, mordujące w obozach więźniarki zamiast je leczyć. Lekarze wykonujący bestialskie eksperymenty pseudomedyczne (stąd kobiety poddane tym eksperymentom nazwano „królikami”) byli przed wojną lekarzami pracującymi w szpitalach – pomagali chorym. Ale w zaistniałych okolicznościach wojny stali się prawdziwymi bestiami.
W pierwszej części: „Przyroda w poezji, jako forma ucieczki od koszmaru życia w nazistowskich obozach koncentracyjnych” – wiersze więźniarek recytowały uczennice ze szkoły 114 pod merytoryczną opieką Pani Lucyny Kowalkowskiej, nauczycielki j. polskiego.
Uczennice z wielkim przejęciem interpretowały wybrane wiersze więźniarek KL Ravensbrück, wiersze w których przyroda „widziana oczami duszy”, była ukojeniem, siłą do przetrwania. Powroty do rodzinnych miejsc, ogrodów, ulubionych kwiatów, odgłosów deszczu, szumu drzew, szczekania psa, we wspomnieniach, spisane na skrawkach papieru przetrwały zakopane w słoiku i na tym spotkaniu zostały w piękny sposób przekazane nam przez uczennice. Recytowane były wiersze; Grażyny Chrostowskiej, Zofii Górskiej, Haliny Golczowej, Marii Rutkowskiej-Kurcjuszowej.
W drugiej części: „Przyroda w wierszach botaników” – wiersze botaników wybrały i czytały dr Aneta Słomka, dr Monika Kwiatkowska z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W poezji botaników przyroda jest ważnym motywem. Botanicy, naukowcy, którzy na co dzień pracują w laboratoriach, w terenie, są nauczycielami akademickimi prowadzącymi wykłady, ćwiczenia laboratoryjne, seminaria, przyrodę postrzegają jako otaczające nas piękno i poezja jest dla nich oderwaniem od badań, które wykonują na roślinach. Jak to odczytać? Może w ten sposób oddają hołd roślinom, które wykorzystują do swoich badań lub „czują” delikatność, piękno i mądrość a nawet inteligencje roślin. Wybrane wiersze pozwoliły uczestnikom spotkania odpowiedzieć na te pytania.
Na zakończenie spotkania, uczennice zostały nagrodzenie książkami dr Wandy Półtawskiej, tomikami wierszy, miały również możliwość rozmowy z byłymi więźniarkami, był też poczęstunek i spacer po ogrodzie im. Polskich Kombatantów.
W załączeniu wykład: prof. dr hab. Elżbiety Kuty „Róża Ravensbrück”
Wykład dr Anety Słomki i Moniki Kwiatkowskiej: „Przyroda w wierszach botaników”
Galeria zdjęć na stronie: https://photos.google.com/share/AF1QipMeb3HpAvxGXUwPvSc_w9BYTGKpfD9LsPjbvsDDZ0-ecFTcYGBjDKnjQuLO1CFmnA?key=bVRqd2dfRnJtQzVITFRzTGdvVC1aYjRUWVVIUkVR
