 |
Otto Max Koegel SS Obersturmbannführer(podpułkownik) -ur.16.10.1895r w Füssen. Sierota od 12 roku życia. Do SS wstąpił 1 czerwca 1932 roku i otrzymał numer 37644. Od 2 maja w NSDAP, gdzie otrzymał otrzymał numer 1179781. Od 11 kwietnia 1933 roku pracował w Dachau jako strażnik. Od maja 1939 do sierpnia 1942 był komendantem(Lagerkommandant) obozu Ravensbrück. Znany był z szeroko stosowanego terroru i pruskiego drylu w rządzeniu obozem. („Brutalny i dziki grubas o krótkich nogach”*Stanisława Młodkowska-Bielawska nr 7680). Od 8 sierpnia 1942 do 29 października 1942 był komendantem obozu na Majdanku. Od kwietnia 1943 do kwietnia 1945 był ostatnim komendantem Flossenbürga. W kwietniu 1945 znalazł się w składzie sędziowskim, który skazał Wilhelma Canarisa na karę śmierci. Po wojnie został aresztowany przez Amerykanów w małej wiosce koło Norymbergii, w więzieniu popełnił samobójstwo(26 czerwca 1946?). | |
  |
Fritz Suhren SS Hauptsturmführer(kapitan)-urodzony 10 czerwca 1908 roku w Varel/Oldenburg. 1 grudnia 1928 roku wstąpił do NSDAP, a w grudniu 1931 roku do SS. Komendant(Lagerkommandant) obozu od 1.09.1942 r. do likwidacji obozu. Z rozkazu Suhrena w styczniu 1945 roku, przebudowano zwykłą szopę nieznacznie oddaloną od krematorium na prowizoryczną komorę gazową. Zostało w niej zamordowanych do 23 kwietnia 1945 roku około 6,000 kobiet, dzieci i mężczyzn. Po wojnie został aresztowany i internowany w dawnym obozie w Neuengamme. 16 listopada 1946 roku , na trzy tygodnie przed rozpoczęciem procesu w Hamburgu, zdołał uciec razem z Hansem Pflaumem i ukryć się w Bawarii. Suhren wyrobił sobie fałszywe dokumenty na nazwisko Herbert Pakusch i ukrył się w miejscowości Eppenschlag w Bawarii, przyjmując pracę robotnika w miejscowym browarze. Opuszczając Ravensbrück, zabrał ze sobą kosztowności, które pozostawały po zamordowanych więźniarkach. Ktoś złożył na niego donos do policji. Podczas przeszukiwania jego mieszkania znaleziono dolary, funty, złote protezy, broszki, pierścienie z diamentami itp. W czasie przesłuchania na policji sprowadzono dla konfrontacji byłe więźniarki z Ravensbrück, które rozpoznały w nim dawnego komendanta obozu. Po odbyciu kary dwóch miesięcy aresztu za handel dewizami, Suhren został przekazany władzom francuskim, razem z Hansem Pflaumem, którego w międzyczasie również schwytano. Sąd francuski w Rastatt po procesie sądowym skazał (10 marca 1950r.) obu zbrodniarzy na karę śmierci. Wyrok zatwierdził 13 maja 1950 r. Najwyższy Sąd Francuski. Prezydent Francji nie skorzystał z prawa łaski wobec obu skazanych. W dniu 12 lipca 1950 roku w lesie między Rastatt i Baden-Baden Fritz Suhren i Hans Pflaum zostali rozstrzelani przez pluton egzekucyjny. | |
| Max Sell ur.08.01.1893 r. SS Obersturmführer-kierownik obozu żeńskiego Ravensbrück w latach1939-1941. Do NSDAP wstąpił 1 listopada 1931 roku, do Waffen SS 1 kwietnia 1932 roku. Służył także w KL Auschwitz od 1942 roku, aż do likwidacji tego obozu. | ||
 |
Johann Schwarzhuber SS Hauptsturmführer(kapitan)-ur.29.08-1904r. w Tutzing. Komendant obozu w Sachsenhausen, Dachau, KL Auschwitz. Po ewakuacji obozu w KL Auschwitz przybył do Ravensbrück jako „specjalista” od masowego wykańczania więźniów. Kara śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 03.05.1947r. | |
 |
Dr Carl Clauberg ur.28.09.1998 r. w Wuppertal. Podczas I wojny światowej służył w piechocie, później studiował medycynę w Kilonii, Hamburgu i Grazu, w 1925 r. obronił doktorat. Ordynator uniwersyteckiego szpitala dla kobiet w Kilonii. W 1933 r. wstąpił do NSDAP-nr 2733970 i bez zastrzeżeń podpisywał się pod ideologią nazistowską, doszedł do stopnia SS-Brigadführera. 30 sierpnia 1937 r. mianowany profesorem ginekologii i położnictwa uniwersytetu w Królewcu, opublikował wiele prac naukowych w swej dziedzinie. Do 1940 r. miał na swoim koncie ponad 50 publikacji naukowych i kilka książek, m.in. „Die weiblichen Sexualhormone” (1933 r.) oraz „Sekretion der Ovarien und der Placenta” (1937 r.), która została przetłumaczona na hiszpański i angielski. Mianowany dyrektorem kliniki ginekologicznej na Górnym Śląsku, w Chorzowie-Königshutte, Clauberg z własnej inicjatywy zgłosił się do Heinricha Himmlera, wiedząc o jego zainteresowaniach „demografią negatywną” (Tj. sterylizacją bezoperacyjną), i poprosił o zgodę na przeprowadzenie sterylizacji przez wstrzykiwanie do macicy podrażniających związków chemicznych-formaliny. W lipcu 1942 r. Himmler oddelegował go do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, a następnie udostępnił Blok Doświadczalny X w Auschwitz, aby Clauberg mógł kontynuować swe szatańskie eksperymenty. Do jego dyspozycji oddano dużą grupę więzionych lekarzy, w tym polskiego lekarza obozowego Władysława Deringa (który w 1964 r. w Anglii brał udział w sławnym procesie o zniesławienie, dotyczącym eksperymentów medycznych w Auschwitz). W latach 1942-44 Clauberg przeprowadzał na Żydówkach i niekiedy Cygankach masowe zabiegi sterylizacyjne bez znieczulenia, powodujące straszliwe cierpienie i śmierć ofiar. Clauberg opracował metodę bezoperacyjnej sterylizacji, która polegała na wprowadzeniu do kobiecych narządów rodnych ( po uprzednim stwierdzeniu drożności jajowodów) specjalnie spreparowanego drażniącego środka farmakologicznego, którego działanie polegało na wywołaniu ostrego stanu zapalnego, w następstwie którego po kilku tygodniach dochodziło do zrośnięcia się jajowodów, co w konsekwencji powodowało niepłodność. Rezultaty tych eksperymentów były każdorazowo sprawdzane aparatami rentgenowskimi. Cały zabieg przeprowadzany był pod pretekstem rutynowego badania ginekologicznego. Zabiegi były przeprowadzane w bardzo brutalny sposób, często wywoływały powikłania w postaci zapalenia otrzewnej i krwotoków z dróg rodnych, przebiegających z wysoką gorączką i ogólną posocznicą, równie często dochodziło do zapaści, będącej przyczyną zgonów. W raporcie dla Himmlera z 7 czerwca 1943 r. stwierdził z dumą: „Niedaleki jest moment, kiedy będę mógł powiedzieć, że jeden lekarz z pomocą może dziesięciu asystentów, będzie w stanie przeprowadzić kilkaset, jeżeli nie 1.000 sterylizacji dziennie.” Po zakończeniu wojny Clauberg został deportowany do ZSRR i postawiony przed sądem w Moskwie za rolę, jaką odegrał w „masowej zagładzie obywateli sowieckich”. Skazany na 25 lat pozbawienia wolności, po 10 latach spędzonych w sowieckim więzieniu amnestiowany. Na mocy porozumienia Bułganina i Adenauera w sprawie repatriacji więźniów niemieckich powrócił do Kilonii w północnych Niemczech. Nie okazał skruchy, za swe zbrodnie, a nawet chlubił się swymi „osiągnięciami naukowymi”. W październiku 1955 r. Centralna Rada Żydów w Niemczech wniosła pozew o „wielokrotne spowodowanie poważnych obrażeń ciała” żydowskich więźniarek, na których przeprowadzał eksperymenty sterylizacyjne w Auschwitz. 22 listopada 1955 r. aresztowany przez policję, 9 sierpnia 1957 r. zmarł w szpitalu kilońskim na krótko przed planowanym rozpoczęciem procesu. |
|
 |
Dr Fritz Ernst Fischer SS Sturmbannführer(major) -skazany na 20 lat więzienia. Chirurg. Urodzony 05.10.1912r. w Berlinie. Studiował w Bonn, Lipsku, Berlinie. Tytuł doktora medycyny otrzymał na Uniwersytecie w Hamburgu w 1936 roku po zdaniu egzaminu państwowego. 1 listopada 1939 przydzielony został do Waffen-SS w wydziale SS Hohenlychen-sanatorium jako lekarz w stopniu porucznika. W 1940 zostaje lekarzem wojskowym w dywizji SS Leibstandarte „Adolf Hitler” (dywizja gwardyjska całkowicie oddana Hitlerowi). Po odniesionej ranie na froncie wschodnim (utracił prawą rękę) wycofany został do Hohenlychen, gdzie pełnił funkcję lekarza w obozie dla kobiet w Ravensbrück, będąc na stanowisku asystenta chirurga przy Karlu Gebhardzie. Aktywnie uczestniczył w chirurgicznych eksperymentach na więźniarkach tego obozu. Fritz Fisher był członkiem NSDAP od 1-go maja 1937 (numer partyjny 4945298). Do SS należał od 1-go listopada1933 (numer 203578). Został skazany na dożywocie przez Amerykański Trybunał Wojskowy. Kara ta, 31 stycznia 1951, została zamieniona na 15 lat więzienia. Od czerwca 1950 roku Fritz Fisher warunkowo zwolniony za dobre sprawowanie w wiezieniu No.1 w Landsbergu, pod nadzorem kuratora otrzymał propozycję pracy w laboratorium w Zakładach Chemicznych C.H. Böhringer& Son w Ingelheim, Rhine. W 1955 roku Fisher zakończył odbywanie kary w nagrodę za dobre sprawowanie i został zatrudniony już w medyczno-naukowym laboratorium w powyższych zakładach chemicznych. Porzucił praktykę lekarską. Zmarł w 1980 roku w Nürnberg. Był to chyba jedyny spośród niemieckich lekarzy zbrodniarzy, który odczuwał wyrzuty sumienia za czyny, których dokonywał w obozie Ravensbrück na polskich więźniarkach. | |
 |
Dr Karl Franz Gebhardt SS Gruppenführer(generał dywizji) -ur.23.11.1897r. w Haag w Bawarii. Ortopeda. Przewodniczący Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Gebhardt był dość blisko zaprzyjaźniony z rodziną Himmlera, co tłumaczy jego szybka karierę w Waffen-SS. Himmler i Gebhardt byli rówieśnikami i zamieszkiwali w tym samym mieście-Landshut, chodzili do tej samej szkoły. Ojciec Gebhardta był lekarzem, który opiekował się zdrowiem całej rodziny Himmlerów. Gebhardt dość wcześnie angażował się w działalność polityczną. W 1923 roku należał do nielegalnej organizacji prawicowej „Bund Oberland”. Po studiach, dzięki pomocy ojca, dostał się na staż kliniczny do wybitnego chirurga niemieckiego Sauerbrucha, u którego uzyskał specjalizację chirurgiczną. Naczelny lekarz „Sanatorium Czerwonego Krzyża” w Hohenlychen. Zajmował się tu leczeniem chirurgicznym gruźlicy, a następnie objął tu klinikę chirurgii urazowej. Gebhardt zajmował się leczeniem urazów u sportowców. Z tego powodu był w 1936 roku w medycznym zespole letnich igrzyska olimpijskich w Berlinie i zimowych w Garmisch-Partenkirchen. 1 maja 1933 roku Gebhardt wstąpił do NSDAP nr 1 723 317, a nieco później do Allgemeine SS nr 265 894. W maju 1943 r. wygłosił w Wojskowej Akademii Medycznej w Berlinie przed audytorium składającym się z dwustu lekarzy-konsultantów sił zbrojnych-referat pod tytułem „Specjalne doświadczenia dotyczące działania sulfonamidów”. W ten sposób zagranica także dowiedziała się, że niemieccy lekarze używają więźniów jako zwierząt doświadczalnych i następnie ich zabijają. Referatu tego wysłuchał także znany chirurg niemiecki prof. Ernst Ferdinand Sauerbruch. Nie zgłosił słowa sprzeciwu, a jedyną jego sugestią było stwierdzenie, że lepiej operować niż podawać sulfonamidy. Gebhardt w Ravensbrück osobiście przeprowadzał operacje doświadczalne na więźniarkach. Zakażał więźniarki laseczkami tężca i stosował później Cibazol-sulfonamid. Ponadto przeprowadzał operacje kostne. Operacje te nie miały często żadnego medycznego uzasadnienia, a skutkiem ich dokonywania była śmierć lub trwałe okaleczenie wielu więźniarek. W procesie Norymberskim skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 2 czerwca 1948 roku w więzieniu Landsberg . | |
| Dr Walter Sonntag SS-Hauptsturmführer(kapitan)-ur.13.05.1907 w Metz. Dentysta. Numer w NSDAP 2683413; SS 257328. Służył w Sachsenhausen 1939, Ravensbrück 1940-1941, następnie w 3 Dywizji SS”Totenkopf”. W procesie w Hamburgu został skazany na śmierć i powieszony 17.09.1948 roku. | ||
 |
Dr Martin Hellinger SS Obersturmführer(porucznik)-urodzony 17.07.1904r. w Pirna. Dr. medycyny, dentysta. Wstąpił do NSDAP 2969503; SS 134328. Służył w obozie koncentracyjnym Sachenhausen w 1941 roku; służył w KL Flossenbuerg w latach 1941-1942; służył w Ravensbrück w latach 1943-1944. Główną jego funkcją w obozie było usuwanie zmarłym złotych zębów i mostków. Czeka na proces wytoczony przez władze brytyjskie w dniu 30-go listopada 1946 zasiada na ławie oskarżonych 5-go grudnia 1946 roku przed brytyjskim trybunałem wojskowym w Hamburgu za zbrodnie wojenne dokonane na obywatelach państw sprzymierzonych. W wyniku wyroku trybunału, który zapadł w dniu 3-go lutego 1947 skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony z więzienia 14 maja 1955 roku. | |
  |
Dr Horst Schumann Luftwaffe Oberstleutnant -(na zdjęciu pierwszy z prawej)-ur. 01 maja 1906 w Halle nad Saalą. Rentgenolog. Do NSDAP wstąpił w 1930 roku nr. 190002. W roku 1937, na polecenie Viktora Bracka, kierującego wydziałem 2. w Kancelarii Fuhrera, rozpoczął realizację programu eutanazji osób uznawanych przez III Rzeszę za „niepełnowartościowe” (tzw. T4 Aktion). Program T4 Aktion przygotowywany był już od 1934 roku. Schumann zajmował się uśmiercaniem ludzi – był jednym z lekarzy realizujących program eutanazji w ośrodku uśmiercania ludzi w Grafeneck i Sonnenstein, dokąd więźniowie KL Auschwitz trafili w lipcu 1941 r. W styczniu 1945 roku przybył z KL Auschwitz do Ravensbrück. Sprawdzał on (u dziewczynek już od 8 lat) za pomocą rysunku jajowodów, uzyskanego na zdjęciach rentgenowskim po wprowadzeniu kontrastu do dróg rodnych (Sapinografia), czy dokonany zabieg sterylizacyjny spełnił zadanie i zamknął jajowód. Wprowadzał on przez macicę płyn kontrastowy i prześwietlał rentgenem. Przy zabiegach nie stosował narkozy. W ten sposób wysterylizowano i prześwietlono 120-140 cygańskich dziewcząt. Po wojnie osiedlił się w Gladbeck, pracując tam jako lekarz sportowy. Gdy ujawniono jego przeszłość uciekł z Niemiec i pracował jako lekarz okrętowy, często zmieniając statki. W końcu osiedlił się w Afryce, pracując jako lekarz w Sudanie 1955-1959, w Ghanie 1959-1966. Władze Ghany w lutym 1966 roku przekazały Shumanna władzom niemieckim. We wrześniu 1970 roku rozpoczął się jego proces we Frankfurcie nad Menem. Nigdy się jednak nie zakończył. Ze względu na zły stan zdrowia został wypuszczony z więzienia i pozostawał pod nadzorem policji. Na wezwania sądu nie zgłaszał się z powodu złego stanu zdrowia, uciekając w ten sposób przed wymierzeniem mu kary(Shumann symulował chorobą upuszczając sobie krew z żyły, a następnie ją pił. W ten sposób symulował krwawienie z wrzodu dwunastnicy). Zmarł 05.05.1983 roku we Frankfurcie. Przedtem jednak odebrano mu prawo wykonywania zawodu lekarskiego i pozbawiono tytułu lekarza medycyny. | |
 |
Dr Gerhard Schiedlausky SS Hauptsturmführer(kapitan) -ur.14.01.1906r. w Berlinie. Był ojcem sześciorga dzieci. Lekarz, doktor nauk medycznych, naczelny lekarz w obozie koncentracyjnym Ravensbrück od 18-go grudnia 1941 do sierpnia 1943 roku. Otrzymał licencje lekarza 15-go marca 1932 roku. Prowadził praktykę lekarza ogólnego od sierpnia 1934 roku. Przed wstąpieniem do SS pracował na pół etatu w niemieckim Państwowym Urzędzie Pracy. Wstąpił do NSDAP 1-go września 1941 (numer partyjny 617194) następnie do SS (numer 213323). Służył w Dachau-1941, Mauthausen 1941, Buchenwald 1943. W 1943 awansował do stopnia kapitana SS. W sierpniu 1943 roku został przeniesiony do obozu Natzweiler. W Ravensbrück brał udział w selekcjach więźniarek, przerywał ciąże, zabijał więźniarki chore umysłowo; wykradał nawet żywność z paczek przesyłanych więźniarkom. Schiedlausky był sądzony przez Wojskowy Trybunał Angielski w Hamburgu w związku z procesem o przestępstwa dokonane w obozie w Ravensbrück. Otrzymał karę śmierci przez powieszenie. Wyrok ten wykonano 3 maja 1947r. w więzieniu w Hammeln. | |
 |
Dr Percival Treite „Percy” SS Obersturmführer(porucznik)-ur.10 września 1911r. w Berlinie. Ginekolog. Numer w NSDAP 5386859; SS 220796. Od września 1943 roku był lekarzem obozowym w Ravensbrück. Przeprowadzał sterylizację młodych Cyganek, wśród nich dzieci, stosując metodę chirurgiczną-wycinanie środkowych części jajników albo przez ich wyłuskiwanie. Skazany na karę śmierć przez sąd brytyjski w Hamburgu w pierwszym procesie załogi Ravensbrück. Popełnił samobójstwo w więzieniu 09.04.1947 roku. | |
| Dr Jan Klimek-Volksdeutsch jugosłowiański. | ||
| Dr Adolf Winkelmann SS Hauptsturmführer(kapitan)-ur. 26 marca 1887r. w Salzkotten. Od 1 maja 1933 roku w NSDAP, a od 18 czerwca 1933 roku w SS. Numer w NSDAP 3101530; SS 109112. Służył m.in w Gross-Rosen, Sachsenchausen. Naczelny lekarz Ravensbrück od 25 lutego 1945 roku. Dnia 11 marca 1945 roku zorganizował tzw. święto sportu. SS zmusiło kobiety do biegu i skoku przez rowy. Stare, słabe i chore nie wytrzymywały już tych tortur, wyselekcjonowano je i posłano do komory gazowej. Zmarł na atak serca w więzieniu 1.02.1947r., gdy dowiedział się, że grozi mu kara śmierci. | ||
 |
Dr Franz Bernhard Lucas-SS Obersturmführer-ur. 15 września 1911r. w Osnabrück. Studiował filologię w Münster i medycynę w Gdańsku. W latach 1933-1934 należał do SA, a w maju 1937 roku wstąpił do NSDAP, a w listopadzie do SS. W 1942 Lucas przydzielony został do Akademii Medycznej Waffen-SS w Grazu. W 1943 roku został lekarzem w Urzędzie D III (zajmującym się nadzorem nad obozami koncentracyjnymi). Służył w KL Auschwitz 1943-1944, KL Mauthausen 1944, KL Stutthof 1944, KL Ravensbrück 1945, KL Sachsenhausen 1945. Skazany na 3 lata i 3 miesiące więzienia w drugim procesie oświęcimskim(1963-1965), przed sądem zachodnioniemieckim we Frankfurcie nad Menem, za udział w selekcjach w KL Auschwitz. 26.03.1968 roku został zwolniony z więzienia. Kolejny jego proces w związku z selekcjami w KL Auschwitz rozpoczął się w lutym 1969. 8 października 1970 został uniewinniony. Zmarł 7.12.1994 roku w Elmshorn. | |
| Dr Benno Orendi-ur. 29.03.1913 r. w Sibiu w Rumunii w rodzinie niemieckiej. W Rumunii studiował medycynę, a następnie wyemigrował do Niemiec. SS-Untersturmfuehrer. Numer SS: 379245. Do Waffen SS wstąpił 20 czerwca 1940 roku. Początkowo służył w jednostce frontowej tej formacji, a następnie przeniesiono go do Głównego Urzędu Sanitarnego SS. Od 26 kwietnia 1944 do 15 grudnia 1944 był lekarzem SS (SS-Lagerarzt) w niemieckim obozie koncentracyjnym Ravensbrück, a następnie pełnił taką samą funkcję w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof. Brał aktywny udział w zbrodniach popełnianych na więźniarkach obozu. W czwartym procesie załogi Ravensbrück Orendi został skazany przez brytyjski Trybunał Wojskowy na karę śmierci przez powieszenie. Powieszony w więzieniu w Hammeln 17.09.1948 roku. | ||
 |
Dr Ludwig Stumpfegger-ur. 11.07.1910 r. w Monachium. Chirurg. 28 listopada 1935 r. ukończył medycynę, a dwa lata później 11 lipca 1937 otrzymał tytuł doktora. 2 czerwca 1933 roku wstąpił do SS (numer 83 668), a 1 maja 1935 roku do NSDAP (numer 3616119). 21 marca 1940 roku został mianowany asystentem prof.dr Gebhardta w Hohenlychen. Gebhardt zajmował się leczeniem urazów u sportowców. Z tego powodu Stumpfegger był w 1936 roku wraz z prof. Gebhardtem w medycznym zespole letnich igrzyska olimpijskich w Berlinie i zimowych w Garmisch-Partenkirchen. W 1939 roku Sanatorium Hohenlychen było przeznaczone przez SS na użytek wojenny. Pod nadzorem prof. Gebhardta pracowali także dr. Fritz Fischer i dr. Herta Oberheuser, uczestnicząc w eksperymentach dokonywanych na więźniarkach obozu w Ravensbruck. Od 1944 roku był osobistym lekarzem Adolfa Hitlera. Zginął 2.05.1945r. w Berlinie przy próbie wydostania się wraz z Martinem Bormannem z okrążonego Berlina (nie jest prawdą, że popełnił samobójstwo zażywając cyjanek). 8 grudnia 1972 rokupodczas prac budowlanych w pobliżu dworca Lehrert Banhof w Berlinie dokonano odkrycia szczątków ludzkich, Bormanna i Stumpfeggera). | |
| Arthur Albin Conrad-ur. 26 czerwca 1910 r. w Deuben/Saalkreis. W listopadzie 1933 roku wstąpił do SS, a 10 września 1939 roku do Waffen-SS. Dowódca plutonu egzekucyjnego w Ravensbück od marca 1942 do końca kwietnia 1945 roku. Skazany na karę śmierci w V procesie personelu Ravensbrück w Hamburgu. Wyrok wykonano 17 września 1948 roku. | ||
 |
Dr Richard Hans Trommer SS Hauptsturmführer(kapitan)-ur. 16.6.1910 r. w Münnerstadt, zmarł 2 maja 1945. Od sierpnia 1943 roku, aż do ewakuacji obozu pełnił obowiązki naczelnego lekarza obozu. Od lutego 1945 roku przeprowadzał selekcję i chore z fabryk przekazywał bezpośrednio do komory gazowej. W lutym i marcu uśmiercił w ten sposób około 4600 kobiet, z czego dużo Polek z ewakuowanej Warszawy. Wcześniej służył jako lekarz obozowy w Neuengamme. Ravensbrück opuścił 2-go maja 1945 kierując ciężarówką wiozącą innych członków załogi obozu. W czasie jazdy powiedział do obecnych, że nie da się uwięzić. Krótko po tym wziął truciznę ciągle prowadząc ciężarówkę i skręcił na stojące przy drodze drzewo. | |
 |
Hans Pflaum SS Oberscharführer(sierżant)- ur.20.5.1910 r. w Bamberg. Kierownik Biura Pracy. 16 listopada 1946 roku , na trzy tygodnie przed rozpoczęciem procesu w Hamburgu, zdołał uciec razem z Suhrenem i ukryć się w Bawarii. Złapano go jednak i skazano na karę śmierci za przestępstwa wojenne i przestępstwa przeciwko ludzkości przez Najwyższy Sąd Francuski w Rastatt. W dniu 12 lipca 1950 roku w lesie między Rastatt i Baden-Baden Hans Pflaum został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny. | |
 |
Maria Mandl SS Oberaufseherin -ur.10.01.1912 r. w Münzkirchen, Austria. Mając cztery klasy klasy szkoły tzw. wydziałowej, pracowała na poczcie. W roku 1938 wstąpiła do SS. Chcąc uzyskać lepsze zarobki, w 1938 roku zgłosiła się do pracy w obozach koncentracyjnych. Zaczęła od obozu w Lichtenburgu jako dozorczyni od 15 października 1938 do 15 maja 1939 roku. Główna dozorczyni (Oberaufseherin) obozu Ravensbrück od kwietnia do 7 października 1942. Mandel jeżeli osobiście katowała więźniarki, to zawsze zakładała na ręce białe rękawiczki (ze wspomnień Ireny Szydłowskiej). Po awansie na starszą dozorczynię, przeszła do obozu kobiecego w KL Auschwitz na stanowisko kierowniczki, gdzie pracowała do 30 listopada 1944 roku. Następnie przeszła do obozu w Mühldorf, gdzie pracowała do maja 1945 roku. Uciekła z tego obozu i ukrywała się na terenie Bawarii. Aresztowana przez Amerykanów 10.08.1945 r. w Austrii w Münzkirchen. W listopadzie 1946 r. przekazano ją do Polski. W I procesie oświęcimskim przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Krakowie została dnia 22 grudnia 1947r. skazana na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w więzieniu krakowskim na Montelupich 24 stycznia 1948r. Ciało jej przekazano do Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie służyło studentom jako preparat do nauki anatomii. Jeden z ówczesnych studentów medycyny (który praktykuje dzisiaj jako lekarz) przypomina sobie ze przeprowadzał sekcje zwłok Marii Mandel. | |
 |
Dr Herta Oberheuser -ur. 15.05.1911 r. w Kolonii. Ojciec jej był inżynierem. Lata szkolne spedziła w Düselldorfie. Medyctnę studiowała na Uniwersytecie w Bonn od 1931 do 1933, a następnie w Düselldorfie do 1937 roku. Dyplom lekarski zdobyła w 1937 roku w Bonn w Klinice Dermatologicznej. Po dojściu Hitlera do władzy zapisała sie do Związku Niemieckich Dziewcząt (Bund Deutscher Mädchen) i otrzymała tam funkcję przywódczyni (Blockfürerin). Pełniła obowiązki lekarki tego Związku w Düselldorfie. Zapisała się również do Narodowo-Socjalistycznego Związku Lekarzy, a w maju 1937 roku wstąpiła do NSDAP. Ruch narodowo-socjalistyczny, z jego ideami rasistowskimi i panowania Niemiec nad światem bardzo jej odpowiadał. Kiedy zatem w 1940 roku-posiadając specjalizację dermatologa, wyczytała w gazecie lekarskiej o poszukiwaniu lekarki do obozu szkoleniowego w pobliżu Berlina-zgłosiła się i została z miejsca przyjęta. W grudniu 1940 roku skierowano ją do pracy w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, pozostającym pod administracją i zarządem Waffen-SS, gdzie objęła etat lekarza obozowego. Pozostawała w obozie do czerwca 1943 roku. Brała udział w zbrodniczych eksperymentach na więźniarkach obozu. W lipcu 1943 roku przeniosła się do Hohenlychen, gdzie była asystentką dr. K. Gebhardta. Przebywała tam do końca wojny. W lekarskim procesie norymberskim dr Oberheuser została skazana na 20 lat więzienia. Po niespełna 7 latach zwolniono ją za dobre sprawowanie w kwietniu 1952 roku. Rozpoczęła praktykę lekarską jako pediatra w miasteczku Stocksee (prow. Schleswig-Holstein). Na skutek licznych protestów napływających z wielu krajów minister spraw wewnętrznych prow. Schleswig-Holstein)-Helmut Lemke-w 1958 r. usiłował pozbawić ja praktyki. Sprawa ciągnęła się do listopada 1960 r., kiedy to Oberheuser oskarżyła Lemkego przed Krajowym Sądem Administracyjnym. Sprawę przegrała, lecz wniosła skargę odwoławczą do wyższej instancji. W tej sytuacji zaczęły się mnożyć protesty dawnych ofiar Oberheuser i oraz związków byłych więźniów, jak również Izb Lekarskich. W grudniu 1960 roku po dwóch i pół latach od wniesienia wniosku Sąd rozpatrzył wreszcie sprawę z powództwa rzekomo pokrzywdzonej lekarki, zbrodniarki z Ravensbrück i odzucił jej pozew. Została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lekarskiego. Zmarła 24 stycznia 1978 roku w Linz nad Renem. | |
 |
Dr Rolf Rosenthal SS Hauptsturmführer(kapitan)-ur.22.01.1911 r. w Brunszwiku. Ginekolog. Numer w NSDAP 112187 ; SS 31442. Wychowywany był bez rodziców. Należał do Hitlerjugend. 1 lutego 1929 roku wstąpił do NSDAP, a 1 marca 1932 roku do SS. Zaczął studiować medycynę, którą przerwał wstępując do Marynarki Wojennej. Studia medyczne ukończył w 1940 roku. W obozie Ravensbruck od 1941 do 1943 roku. Słynął w obozie ze swych sadystycznych skłonności, w niehumanitarny sposób obchodził się z ranami pooperacyjnymi więźniarek, szczególnie gdy był pijany. Udowodniono mu udział w eksperymentach z sulfonamidami. Skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 03.05.1947 roku w więzieniu w Hameln. | |
 |
Jenny-Wanda Barkmann- ur. 1921 r. Skazana na karę śmierci, przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. Wyrok wykonano przez powieszenie 04.07.1945 roku w Biskupiej Górce pod Gdańskiem. | |
 |
Elizabeth Becker-ur.20.07.1923r. w Nowym Stawie. W 1936 roku wstąpiła do NSDAP roku. Skazana na karę śmierci, przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. Wyrok wykonano przez powieszenie 04.07.1945 roku w Biskupiej Górce pod Gdańskiem. | |
 |
Grete Boesel-ur.09.05.1908r. w Wuppertal jako Greta Mueller. Dozorczyni w Ravensbrück. W marcu 1945 roku gdy zaczęły się „marsze śmierci” uciekła wraz z mężem z obozu. Aresztowana przez Anglików. W kwietniu 1947 roku w procesie personelu Ravensbrück w Hamburgu została skazana na karę śmierci. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln 02.05.1947r. | |
 |
Dorothea Binz ur.16.03.1920r. w Düsterlake-miejscowość ta znajdowała się niedaleko Ravensbrück. W 1939 zgłosiła się do lokalnego biura SS z prośbą o przyjęcie do pracy i 1 września tego roku skierowana została do obozu Ravensbrück celem przeszkolenia. Służyła początkowo w kuchni i pralni jako Aufseherin, podlegając m. in. Marii Mandel. Następnie Binz nadzorowała także bunkier, w którym mordowano i torturowano więźniarki. Od września 1940 do lipca 1943 była kierowniczką bloku karnego. Główna dozorczyni (Oberaufseherin) obozu Ravensbrück od sierpnia 1943 do kwietnia 1945 r. Osobiście wymierzała kary cielesne-bicie na specjalnym koźle, kijem długości 1 metra i grubości 1 cm. W Ravensbrück Binz na każdym kroku biła i kopała więźniarki, uderzała je biczem lub szczuła psem. Brała udział w niemal wszystkich egzekucjach. W 1944, gdy do obozu trafiło wielu więźniów z Auschwitz-Birkenau, Majdanka, Stutthofu i Płaszowa oraz wybudowano w Ravensbrück komory gazowe, dokonywała licznych selekcji wśród więźniarek. Binz dbała także by więźniarki cierpiały z głodu i zimna, a także by podległe jej funkcjonariuszki SS odznaczały się odpowiednią brutalnością. Budziła takie przerażenie, iż gdy pojawiała się na apelu, na placu zapadała śmiertelna cisza. Uciekła z obozu podczas pilnowania „marszu śmierci”, jednak została rozpoznana i aresztowana 23 maja 1945 roku przez brytyjskich oficerów. Skazana na karę śmierci przez powieszenie w pierwszym procesie personelu Ravensbrück w Hamburgu. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln 02.05.1947r. | |
 |
Therese Rosi Brandl-ur.01.02.1902r. w Staudach Austria. Z zawodu kelnerka. W marcu 1940 roku przeszła szkolenie w Ravensbrück pod okiem Marii Mandel. Od marca 1942 roku była dozorczynią w KL Auschwitz. Maltretowała podległe więźniarki i brała udział w selekcjach do komór gazowych. Za swoje „osiągnięcia” została odznaczona przez hitlerowskie władze Krzyżem Zasługi Wojennej (Kriegsverdienstmedaille). W związku ze zbliżającym się frontem wschodnim, w listopadzie 1944 roku odesłana została wraz z Marią Mandel do podobozu Dachau, Mühldorf. Tu jej „kariera” została nagle przerwana. Została zdegradowana do funkcji SS-Aufseherin. Nie wiadomo, z jakiego powodu. Na tydzień przed wkroczeniem Amerykanów uciekła z tego obozu. Aresztowana została 29 sierpnia 1945 roku przez Amerykanów na terenie Bawarii, a następnie listopadzie 1946 r. przekazano ją do Polski. W więzieniu spotkała swoją ofiarę z obozu w Auschwitz – Stanisławę Rachwałową, która siedziała w sąsiedniej celi za powojenną działalność opozycyjną. Oprawczyni i ofiara musiały korzystać z jednej łazienki. Na ławie oskarżonych w Pierwszym Procesie Oświęcimskim zasiadła obok swojej wieloletniej przełożonej – Marii Mandel, a także Alice Orlowski, Luise Helene Elisabeth Danz i Hildegard Lächert. Przed sądem w Krakowie została dnia 22 grudnia 1947 roku skazana na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w więzieniu krakowskim na Montelupich 24 stycznia 1948r. Ciało jej przekazano do Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie służyło studentom jako preparat do nauki anatomii. | |
 |
Irma Grese (ur.07.10.1923r. w ) kara śmierci przez powieszenie 13.12.1945r. o godzinie 9:34. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln. | |
 |
Vera Salvequart-ur.26.11.1919r. w Czechosłowacji w Wonotsch. Z zawodu pielęgniarka. Aresztowana w 1941 roku przez Gestapo za kontakty z ludnością pochodzenia żydowskiego. Do Ravensbrück przybyła 6 grudnia 1944 roku. Pracowała na rewirze w Jugendlagrze. To ona wraz z z ss-manami Rappem i Köhlerem, dawała chorym biały, trujący proszek dostarczany przez dra Trommera. Vera wyrywała wszystkim uśmierconym złote zęby i korony oraz wypisywała karty zgonu. Kara śmierci przez powieszenie -26.06.1947r. | |
 |
Wanda Klaff (Wanda Kalacińska) -ur. 06.03.1922r. w Gdańsku. Skazana na karę śmierci, przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. Wyrok wykonano przez powieszenie 04.07.1946 roku w Biskupiej Górce pod Gdańskiem. | |
 |
Gerda Steinhoff-ur.29.01.1922r. w Gdańsku. Skazana na karę śmierci, przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. Wyrok wykonano przez powieszenie 04.07.1946 roku w Biskupiej Górce pod Gdańskiem. | |
 |
Ewa Paradies -ur.17.12.1920r. w Lęborku. W 1944 r. trafiła do obozu koncentracyjnego SK-III Stutthof jako strażniczka. Później do podobozu Bromberg-Ost i od stycznia 1945 do SK-III Stutthof. Polewała zimną wodą rozebrane do naga kobiety, które musiały stać na śniegu przy bardzo niskich temperaturach. Zamordowała wielu więźniów podczas ewakuacji do Lauenburga. Po wojnie trafiła jej się ciepła posada na poczcie. Ale niedługo potem została aresztowana i skazana na karę śmierci, przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. Wyrok wykonano przez powieszenie 04.07.1946 roku w Biskupiej Górce pod Gdańskiem. | |
 |
Margarete Mewes-ur. 14.02.1914 r. w Fürstenberg. Na początku 1939 roku, Mewes złożyła podanie o pracę jako strażniczka w obozie położonym po drugiej stronie jeziora nad, którym leżało jej rodzinne miasteczko. Obóz był wtedy ciągle w trakcie rozbudowy. Jej podanie zostało zaakceptowane, po czym wysłano ją na przeszkolenie 1 lipca 1939 roku. Po zakończeniu przeszkolenia, Mewes służyła jako dozorczyni w Ravensbrück. Każdego dnia po służbie wracała do swojego domu w Fürstenberg. Chociaż oficjalnie, rozmowy na temat obozu były zabronione, czasami jednak pewne informacje wymykały się jej w czasie rozmów z osobami spoza obozu. Mewes pełniła służbę, aż do wyzwolenia obozu przez armie sowiecką, uczestnicząc dalej jako strażniczka w tzw. marszach śmierci, w kierunku zachodnim. W końcu złapana została przez żołnierzy brytyjskich i osadzona w obozie dla niemieckich zbrodniarzy wojennych. Mewes została postawiona w stan oskarżenia w pierwszym procesie personelu Ravensbrück razem z jej przełożoną po 1943 roku Dorothe’ą Binz i Gretą Boesel. Za przestępstwa wojenne otrzymała wyrok 10 lat więzienia. Zwolniona z więzienia 26 lutego 1952 roku. | |
 |
Elisabeth Völkenrath (ur.05.09.1919r. na Śląsku) kara śmierci przez powieszenie 13.12.1945r. o godzinie 10:03. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln. | |
 |
Elizabeth Marschall-starsza SS-siostra (Reichsbund-Nationalsozialistischer Schwestern). Urodziła się 27 maja 1886 roku w Meinigen. Zanim rozpoczęła pracę w Ravensbrück, była zatrudniona jako Główna Pielęgniarka w Hermann Göring Werke w Braunschweig. To Elisabeth Marshall była tą osobą, która w nocy poprzedzającej egzekucję, szła do rewiru (obozowa izba chorych), gdzie mieściła się kartoteka chorych i wybierała nazwiska osób przeznaczonych do egzekucji, sporządzała listę pomordowanych, sprawowała nadzór pielęgniarski podczas medycznych eksperymentów dr Gebhardta. Oberschwester Marschall, wraz z dr Treite, uczestniczyła w selekcji 800 kobiet wysłanych do Oświęcimia, gdzie większość z nich zginęła. Kara śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln 02.05.1947r. | |
| Sydonia Bayer-służyła w Łodzi-skazana na karę śmierci w Polsce. | ||
| Erna Beilhardt -nadzorczyni. Skazana na 5 lat więzienia przed przed Specjalnym Sądem Karnym w Gdańsku, w tzw. pierwszym procesie personelu obozu Stutthof. | ||
 |
Gustav Binder SS Unterscharführer ur.13.10.1910r. w Bergen Austria. Z zawodu krawiec. Do SS wstąpił w 1933 roku, a do NSDAP w 1938. Od 1934 roku pracował w Dachau. Od 1 lipca 1939 roku był kierownikiem szwalni numer I w Ravensbrück. Znany z sadystycznego bicia więźniarek. („Ten oberłotr Binder swoim barbarzyńskim postępowaniem spowodował śmierć wielu niewinnych kobiet” *Maria Karczmarz-Łysakowska nr 7912). Kara śmierci przez powieszenie w I hamburskim procesie personelu Ravensbrück. Wyrok wykonano 3.05.1947r. w więzieniu w Hameln. | |
 |
Juana Bormann SS Aufseherin -ur.10.09.1893r. w Birkenfelde. „Kobieta z psami”. Po przeszkoleniu w Lichtenburgu pod skrzydłami Oberaufseherin Jane Bernigau, zaczęła pracę w 1939 jako dozorczyni w Ravensbrück. Następnie od 1942 była dozorczynią w KL Auschwitz. Później trafiła jeszcze do podobozu Hindenburg. W styczniu 1945 roku powróciła do Ravensbrück. W marcu przybyła do Bergen-Belsen. Wszędzie, gdzie szła, towarzyszyły jej psy. Stąd przydomek „kobieta z psami”. Szczuła nimi więźniów. Kara śmierci przez powieszenie 13.12.1945r. o godzinie 10:38. Wyrok wykonał brytyjski kat Alfred Pierrepoint w więzieniu w Hameln. | |
 |
Herta Bothe Lange- ur. 03.01.1921 roku w Teterow w Meklenburgii. W wieku 21 lat pracowała w państwowym szpitalu przemysłowym, a następnie przeniosła się na znacznie lepiej płatne stanowisko nazistowskiego rządu jako nieoficjalna pracownica „SS”. Nie będąc faktycznie członkiem „SS” została zakwalifikowana przez III Rzesze jako pracownik pomocniczy specjalnie szkolony do pracy, jako strażnik więzienny w obozach koncentracyjnych. Jej kartoteka z numerem pracownika została założona z datą „40-2/3”. Herta Bothe rozpoczęła szkolenie jako strażniczka w obozie koncentracyjnym we wrześniu 1942 roku w Ravensbrück. Po zakończeniu szkolenia, została ona przeniesiona do obozu w Stutthofie, gdzie pełniła służbę aż do lipca 1944 roku. Następnie krótko pełniła służbę w podobozie Bromberg – Ost, aż do 21 stycznia 1945. W końcu jako doświadczona strażniczka została przeniesiona do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen, gdzie pełniła służbę od 20 lutego 1945 roku aż do wyzwolenia obozu 15-go kwietniu 1945 roku. Podczas pełnienia służby w Bergen-Belsen Herta Bothe strzelała do więźniów z pistoletu dla przyjemności terroryzując ich w ten sposób. Strzelała do nich dla zabawy, podczas kiedy więźniowie w pośpiechu wykonywali obozowe posługi. Pistolet nie był jej jedynym sadystycznym narzędziem. Wielu więźniów doskonale pamięta jak używała kija do bicia więźniów, z którym nie rozstawała się podczas służby w obozie. W procesie w Lüneburg skazana na 10 lat więzienia, zwolniona 22 grudnia 1951 roku. Żyje w Niemczech. | |
 |
Hermine Braunsteiner- ur.16.07.1919 r. w Wiedniu Austria. Po ukończeniu szkoły marzyła o zawodzie pielęgniarki, bezskutecznie. Hermine próbowała być służącą razem ze swoją siostrą w Holandii, ale to również okazało się niemożliwym. Na początku roku 1940, Hermine została wytypowana w jej pracy w zakładach lotniczych Heinkla w Berlinie i wysłana do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück na na przeszkolenie. W latach 1941-1942 była nadzorczynią w obozie Ravensbrück. Tu wsławiła się tym ,że stratowała na śmierć starą kobietę. W październiku 1942, blondynka, niebieskooka Braunsteiner została przeniesiona do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Tu otrzymała awans na asystentkę głównej dozorczyni obozu Elsy Erich razem z innymi pięcioma kobietami. Jej przemoc i sadyzm w obozie przejawiał się w wielu formach. Przeprowadzała ona „selekcje” kobiet i dzieci do komór gazowych. Zamordowała kilka kobiet bijąc je pejczem. Wiele kobiet zostało dosłownie zadeptanych (kopanych) przez nią na śmierć, co dało jej przydomek, „Tratującej Klaczy”. Była uważana za najgorszą Aufseherin na Majdanku obok Hildegard Lächert i Elisabeth Knoblich. W marcu 1944, po dwóch latach służby na Majdanku, Hermine została przeniesiona służbowo do Ravensübrck po ewakuacji Majdanka. W Ravenbrück Hermine awansowała na kierowniczkę nadzoru pracy, następne w 1944 awansowała na stanowisko dozorczyni podobozu Ravensbrück w Genthin pod Magdeburgiem. Świadkowie podają, że Hermine biła wielu więźniów specjalnym biczem, który nosiła przy sobie. W maju 1945, Hermine uciekła tuż przed nacierającą Armią Czerwoną. 6-tego maja 1946, Hermine została aresztowana przez sąd austriacki i więziona do 18 kwietnia 1947. Ponownie aresztowana 7-go kwietnia 1948 po zarzutem umyślnego zabójstwa, dzieciobójstwo i zabójstwa nieumyślnego w Ravensbrück, po czym ponownie została zwolniona 22 listopada 1949. Żadne z tych oskarżeń nie wspominały przestępstw dokonanych na Majdanku. Po zwolnieniu jej z więzienia rząd Austrii obiecał nie stawiać więcej aktów oskarżenia i objął ją amnestią. W 1959 Hermine Braunsteiner wyszła za mąż za biznesmena Russel’a Ryan’a z Queens w stanie New York. To umożliwiło jej uzyskanie obywatelstwa amerykańskiego 19-go stycznia 1963. Po pięciu latach znany łowca zbrodniarzy nazistowskich Simon Wiesenthal odkrył jej przeszłość i zadenuncjował ją do Amerykańskiego Ministerstwa Emigracyjnego. W1971, to właśnie Ministerstwo pozbawiło Hermine Ryan obywatelstwa uznając ją za cudzoziemca podejrzanej kategorii. W następnym roku Hermine wraz mężem uczestniczyli w sprawie przed sądem amerykańskim w Queens podczas przesłuchiwania świadków zeznających w sprawie byłej strażniczki SS. Ostatecznie 14-go marca 1973, Hermine Braunsteiner-Ryan została objęta ekstradycją do Niemiec Zachodnich, gdzie wszczęto wobec niej postępowanie sądowe wraz z 15 innymi esesmanami i esesmankami z obozu na Majdanku. Jeden ze świadków na tym procesie zeznawał, że Hermina „brała dzieci za włosy i wrzucała je do ciężarówek jadących do komór gazowych.” Inni świadkowie opowiadali jak mordowała kobiety bijąc je pejczem. Jeden świadek zeznał jak Hermine kopała podkutymi butami więźniów. Przed sądem w Düsseldorfie 30-go maja 1981r., 61 letnia esesmanka otrzymała karę dożywocia za jej akty sadyzmu w obozie na Majdanku. Zwolniona z więzienia w 1996 roku ze względu na stan zdrowia- cukrzyca. Hermine Braunsteiner Ryan zmarła 19 kwietnia 1999 roku. Pochowana na cmentarzu w Bochum. | |
| Erika Beginger – dozorczyni. | ||
 |
Ruth Closius-Neudeck-ur.05.07.1920r. we Wrocławiu. Do Ravensbruck przybyła w czerwcu 1944 roku. Zyskała sobie sławę jednej z najbardziej sadystycznych nadzorczyń. Była dozorczynią komory gazowej Uckermark. Pod koniec kwietnia 1945 roku zbiegła z obozu przed nadciągającymi oddziałami radzieckimi. Schwytana została przez Brytyjczyków i zasiadła na ławie oskarżonych w trzecim procesie załogi Ravensbrück wraz z innymi nadzorczyniami SS, które pełniły służbę w Uckermark. W trzecim procesie personelu Ravensbrück została skazana na karę śmierci. Wyrok wykonano 29.07.1948r. | |
| Waldemar Dehm -osądzony i skazany na śmierć przez sąd w Jugosławii. Wyrok wykonano 5 listopada 1946 roku. | ||
 |
Herta Ehlert ur. 26.03.1905 r. w Berlinie jako Hertha Liess. Po wyjściu za mąż przyjęła nazwisko Ehlert. 15 listopada 1939 roku, po przeszkoleniu w Ravensbrück, Herta została strażniczką obozową. W październiku 1942 roku została przeniesiona do Majdanka koło Lublina, gdzie pełniła funkcję dozorczyni. Kilku oficerów SS zauważyło, że była uprzejma i skłonna do pomocy dla więźniarek, wobec tego została wysłana z powrotem do obozu w Ravensbrück na dodatkowe przeszkolenie pod nadzorem Doroty Binz. W tym czasie rozwiodła się ze swoim mężem i powróciła do poprzedniego nazwiska. Po wojnie Ehlert określiła to przeszkolenie w Ravensbruck jako “fizycznie i emocjonalnie trudne”. Po tym przeszkoleniu została przeniesiona do Auschwitz jako dozorczyni, gdzie nadzorowała kobiety pracujące w komandach. Później Ehlert pełniła służbę jako strażniczka w podobozie w Rajsku (podobóz koło Oświęcimia). Ostatecznie Ehlert przybyła do obozu Bergen-Belsen, gdzie pełniła funkcję zastępczyni głównej dozorczyni pod rozkazami Elisabeth Vonlkenrath i Irmy Grese. Kiedy Armia Brytyjska wyzwoliła obóz Bergen-Belsen, Ehlert została aresztowana i postawiona przed sądem. Otrzymała karę 15 lat pozbawienia wolności w procesie załogi KL Bergen-Belsen. Proces odbywał się w miejscowości Lüneburg. Zwolniona została z więzienia 22 grudnia 1951 roku. Po wojnie zmieniła nazwisko na Herta Naumann. | |
 |
Else Ehrich ur.08.03.1914 roku w Barderneiche (Templin). 15 sierpnia 1940 roku zgłosiła się do pracy w Ravensbruck. Od 1940 do 1941 była dozorczynią, a od 1941 do 1942 roku pracowała jako Rapportführerin. W październiku 1942 została przeniesiona do Majdanka. Po pewnym czasie awansowała na główną dozorczynię (Oberaufseherin), mając pod swoimi rozkazami pozostałe nadzorczynie w tym obozie. Ehrich była najokrutniejszą nadzorczynią w Majdanku. Kilkadziesiąt zamordowanych kobiet i dzieci – to wynik pracy najokrutniejszej nadzorczyni Majdanka, która była obecna przy wszystkich selekcjach do komór gazowych i egzekucjach. W maltretowaniu więźniarek i ich dzieci pomagała jej Hermine Braunsteiner. Później „pracowała” jeszcze w KZ Kraków-Płaszów i KZ Neuengamme. W połowie 1944 roku kiedy zbliżała się Armia Sowiecka, Ehrich uciekła z Majdanka i wróciła do Ravensbruck. Po wojnie została aresztowana przez aliantów i trafiła do jednej celi z Marią Mandel w obozie dla przestępców wojennych w Dachau. Wydano ją władzom polskim. Prosiła Bolesława Bieruta – ówczesnego prezydenta Polski – o ułaskawienie. Argumentowała, że ma małego syna. Bierut odrzucił prośbę. W 1948 stanęła przed Sądem Okręgowym w Lublinie oskarżona o popełnienie zbrodni wojennych. Uznana za winną stawianych jej zarzutów, skazana została na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w październiku 1948 roku. | |
| Gertrude Fiest -ur. 31 maja 1918 roku w Neugebhartsdorf. Skazana na 5 lat więzienia, zwolniona w 1949 roku | ||
 |
Margarete Maria Gallinat | |
| Hilgedard Hahnel -uniewinniona | ||
 |
Anna Hempel-ur. 22.06.1900r. w Zielonej Górze-10 lat więzienia, zwolniona w 1951 roku | |
 |
Ruth Elfriede Hildner -ur. 01.11.1919r. w …Hildner została powołana do obowiązkowej służby strażniczej w lipcu 1944 roku. 10 lipca 1944, przybyła do Ravensbruck na szkoleniu strażniczek obozowych. W wieku 26 lat, we wrześniu 1944 roku oddelegowana została do Dachau jako Aufseherin. Następnie wysłano ją do podobozu w Munich Agfa Camera Werke. Ostatecznie Hildner służyła w wielu innych podobozach w tym w Henningsdorf, Wittenberg and Haselhorst. W grudniu 1944 roku Hildner przybyła do Helmbrechts, małego podobozu we Flossenburg położonego blisko Hof w Niemczech. Więźniarki tego obozu bardzo jej się bały, zarówno Żydówki jak i więźniarki innych narodowości. W kwietniu 1945, strażnicy ewakuowali obóz w obliczu zbliżającej się armii amerykańskiej. Ruth była jedną ze strażniczek, które pilnowały więźniarki w tzw. marszach śmierci, gdzie maltretowała i zamordowała pałką kilka młodych więźniarek. Taki marsz prowadzony był do obozu w Zwodau, innego podobozu Flossenberg, położonego w Czechosłowacji. Po kilku dniach opuszczono Zwodau udając się do zachodniej części Czechosłowacji. Na początku maja 1945 roku, SS-mani i strażniczki w przebraniu zmieszali się z tłumem uciekinierów. W kwietniu 1947 roku policja czechosłowacka aresztowała Ruth i osadziła ją w więzieniu. 2 maja 1947 roku została postawiona przed sądem wojskowym w Pradze. Skazana na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w miejscowości Pisek 2 maja 1947 roku. | |
 |
Charlotte Klein-ur. 13.12.1921r. w Eimenburg. . W 1939 zatrudniona jako asystentka w laboratorium w Eimenburgu. 1-go sierpnia 1944 roku, zostaje powołana do Waffen-SS i wysłana do Ravensbrück na czterodniowe przeszkolenie. Następnie zostaje oddelegowana do Stutthoff’u koło Gdańska, gdzie przebywała aż do połowy września 1944. 21-go stycznia 1945 zostaje oddelegowana do Bremberg w Polsce (po ewakuacji tego obozu udaje się do Oranienburga.). Od 26-go lutego przebywa w Bergen-Belsen aż do końca. Uniewinniona. | |
 |
Hildegard Lächert -ur.20.01.1920r w Berlinie. W wieku 22 lat, w październiku 1942 była kierowniczką Aufseherin w obozie na Majdanku. Tu budziła grozę wśród więźniów. Biła do momentu, aż zobaczyła, że leje się krew. Stąd przydomek „krwawa Brygida”. W kwietniu 1943 roku przyjęta przez SS do służby obozowej w Ravensbrück. Energiczna, pełna zapału do pracy „wychowawczej” wśród więźniarek, skora do wykonywania wszelkich poleceń Biura Politycznego i komendantury. Była „nadzieją” władz obozowych. W 1944 służyła w Płaszowie i KL Auschwitz. W II procesie oświęcimskim przed sądem w Krakowie skazana została na 15 lat więzienia. Więzienie opuściła w 1956 roku. Przed sądem w Düsseldorfie, powtórnie sądzona, 30-go maja 1981r, otrzymała karę 12 lat więzienia. | |
| Kurt Lauer-ur. 27.02.1923r w Dittweiler/Pfalz. W maju 1941 roku wstąpił do Waffen-SS, a w 1942 do NSDAP. Od 20 marca 1942 do końca kwietnia 1945 roku był strażnikiem przy bramie głównej obozu Ravensbrück. W szóstym procesie personelu Ravensbrück, został skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony 7 maja 1955 roku. Jego dalsze losy nie są znane. | ||
| Hermina Lanewers – dozorczyni. | ||
 |
Johanna Langefeld-ur.05.03.1900r. w Essen. 30 września 1937 roku wstąpiła do NSDAP. Od 1 marca 1938 pracowała jako dozorczyni w KL Lichtenburgu, a od 1 marca 1939 roku jako główna dozorczyni tego obozu. W 1940 r. jej mąż zginął na froncie rosyjskim. Główna dozorczyni obozu(Oberaufseherin) Ravensbrück od 1941 do kwietnia 1942 i po raz drugi od listopada 1942 do 1943 r. Nieprzychylna komunistkom. Była pierwszą kierowniczką obozu kobiecego w KL Auschwitz, od lipca do października 1942 roku. Po wojnie została aresztowana 20 grudnia 1945 roku przez Amerykanów, osadzona w Ludwigsburgu i miała być sądzona w I Procesie Hamburskim. Jednak 20 września 1946 roku wydana stronie polskiej i oczekiwała na proces personelu KL Auschwitz w krakowskim więzieniu na Montellupich. 23 grudnia 1946 roku zbiegła z więzienia krakowskiego i ukrywała się w Polsce do 1958(?) roku. Nielegalnie powróciła do Niemiec i zamieszkała w Monachium u swojej siostry. Pracowała w fabryce BMW. Zmarła w Augsburgu 26 stycznia 1975 r.*w/g W.Kiedrzyńskiej. We wspomnieniach więźniarek uniewinniona. Jedyna dozorczyni niemiecka, którą Polki pozytywnie oceniały. W/g ustnej relacji, jakie uzyskałem w rozmowach z więźniarkami z Ravensbruck, w ucieczce z więzienia pomogły Langefeld byłe więźniarki. Langefeld wychodziła z więzienia krakowskiego, aby sprzątać opuszczone mieszkanie. Nie miała eskorty, nie powróciła do więzienia, a Polki pomogły jej się ukrywać na terenie Krakowa-w klasztorze. Następnie powróciła do Niemiec. Pracowała w fabryce BMW. Po wojnie Langefeld utrzymywała kontakty listowne z więźniarkami. *relacja pani Joanny Penson „Pan ma za duże wymagania wobec ludzi. W totalitarnym państwie nie każdy musi być bohaterem. Ludzie mają prawo bać się, choćby utraty pracy. A Langefeld na tle esesmanek była po prostu wspaniała. Pamiętam, jak na rozstrzelanie szła Kazia Pobiedzimska ze swoją matką. Kazia miała 13 lat. Jak Langefeld to zobaczyła, zaczęła gdzieś wydzwaniać i to dziecko udało jej się uratować, rozstrzelali tylko matkę. Ona była naprawdę wobec nas życzliwa, potrafiła wysłuchać, na miarę swoich możliwości chroniła też „króliki”. | |
| Hildegard Lippmann -ur.18.06.1922r. los nieznany | ||
 |
Hilde Lisiewitz ur. 31.01.1922r.-1 rok więzienia. | |
| Helene Massar-ur.12 czerwca 1912 roku w S…, Od maja 1939 roku służyła jako dozorczyni w KL Ravensbrück…..15 września 1945 roku rozpoznana i aresztowana przez francuskiego oficera. Skazana na 15 lat więzienia przez Najwyższy Sąd Francuski w Rastatt. Zmarła 16 grudnia 2003 roku w Marpingen. | ||
 |
Carmen Maria Mory-ur.2 lipca 1906r. w Brnie. Więźniarka polityczna, Szwajcarka. Córka lekarza z Berna. W 1932 roku wyemigrowała do Niemiec , gdzie w 1934 roku została informatorem na usługach gestapo, aż do czasu kiedy utraciła zaufanie nazistowskiego aparatu. W 1939 roku została aresztowana w Paryżu jako szpieg niemiecki. Skazana na karę śmierci w kwietniu 1940 , a następnie ułaskawiona w czerwcu tego roku. Nieco późnej została ona aresztowana przez gestapo i uwięziona w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, gdzie pracowała na rewirze-szpital obozowy- jako pielęgniarka. W Ravensbrück znana jako szpieg i donosiciel na inne więźniarki. Skazana na karę śmierci w I procesie hamburskim personelu Ravensbrück. Popełniła samobójstwo w więzieniu dnia 9.04.1947r. | |
| Friedrich Opitz – ur. 7 sierpnia 1898 w Bergen. Kierownik zakładu Texled GmbH w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Powieszony 26 lutego 1948 w Hameln. | ||
 |
Hildegard Neumann-ur. 04.05.1919 r. w Gabel. W październiku 1944 roku została oddelegowana z Theresienstadt do obozu w Ravensbrück, gdzie objęła stanowisko szefowej strażniczek. W maju 1945 roku uciekła z obozu i nigdy nie odpowiedziała za swe zbrodnie. | |
| Klara Opitz-ur. 16.04.1909 r. w Kowarach-(Schmiedeberg). Zatrudniona w fabryce A.E.G. w Zillerthan do 10 października 1944 roku. Zostaje wcielona do SS, a następnie wysłana do Langenbielau na przeszkolenie (które trwało 3 i pół tygodnia). Zostaje tam przygotowana do pracy dozorczyni więzienia, a następnie odesłana z powrotem do jej poprzedniego miejsca zatrudnienia na stanowisko nadzorowania więźniów. W lutym 1945 przez 3 i pół tygodnia pełniła służbę w Morgenstern, a następnie w Grosswehrter. 13 kwietnia 1945 roku przybyła do Bergen-Belsen przez Herzberg i Neuengamme. Przez 5 dni pełni służbę w Bergen-Belsen, aż do przybycia wojsk brytyjskich. Uniewinniona. | ||
 |
Heinrich Peters-Obersturmführer(porucznik)-urodzony 22.8.1890 w Auenbüttel Schleswig-Holstein. Z zawodu rolnik. Do SS wstąpił w 1932 roku-SS 139396; NSDAP 95962. W 1942 został przeniesiony z KL Natzweiler do Ravensbruck. Od sierpnia 1942 do 20.05 1945 był kierownikiem obozu męskiego(Schutzhaftlagerführer). Jednocześnie pełnił funkcję komendanta Lagerbewachungsgruppe, składającej się z SS-manów strażników. Z ich grona rekrutował się pluton egzekucyjny. W pierwszym procesie załogi Ravensbruck skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony z więzienia 18 maja 1955 roku. Zmarł 2 lipca 1957roku w Friedrichskoog. | |
| Heinrich Schäfer-Unterscharführer-ur.10.06.1907 r. w Essen. W Ravensbruck służył od marca 1942 roku. Kierownik komory gazowej w Ravensbrück. Do NSDAP wstąpił w maju 1937 roku, a do SS w maju 1933. W V procesie hamburskim peronelu Ravensbruk został skazany na 2 lata więzienia. Zwolniony za dobre sprawowanie 28 października 1949 roku. | ||
| Margarete Rabe -ur. 02.10.1923r. w Neustadt-Glewe. Całą swoją młodość spędziła w Neustadt-Glewe, gdzie w tamtejszym biurze obozowym w 1944 złożyła podanie o pracę w charakterze strażniczki obozowej. Do Ravensbruck oddelegowana została 7 listopada 1944 roku. Pod koniec listopada lub w grudniu 1944 wraz z innymi strażniczkami oddelegowana została do Uckermark. Służyła pod komendą Ruth Closius. Natychmiast wyróżniła się brutalnością wobec więźniarek. Tam ta młoda strażniczka pomagała w wyznaczaniu kobiet i dzieci do komory gazowej. Również, brała udział w morderstwach i złym traktowaniu więźniarek w tymże obozie. Osoba, która przeżyła ten obóz komentuje, że SS-manki w Uckermark były najbrutalniejsze spośród wszystkich w całym kompleksie obozów w Ravensbrück. W kwietniu 1945 roku, Rabe umknęła z obozu Uckermark. Margarete Rabe, która wyselekcjonowała około 3000 osób do komory gazowej i innych form egzekucji. Została skazana na dożywocie w drugim procesie personelu Ravensbrück w Hamburgu, następnie karę tą zamieniono na 21 lat więzienia. Ostatecznie została zwolniona z więzienia 26 lutego 1954 roku(wg innych źródeł 16 czerwca 1959). Jej dalsze losy nie są znane. | ||
| Gertruda Rabestein ur. 05.01.1903r. w Naumburg. W 1938 roku przeszła przeszkolenie na strażniczkę obozową w Lichtenburgu w Saksonii razem z Marią Mandel, Juanną Borman, Jane Bernigau. W maju 1939 roku Rabestein ,już w średnim wieku strażniczkę, oddelegowano wraz z innymi strażniczkami do nowo otworzonego obozu koncentracyjnego w Ravensbrück. Tam pozostała na stanowisku dozorczyni aż do 1942 roku. Potem przeniesiono ją do do pracy w więzieniu w jej rodzinnym mieście Naumburg. Tam otrzymała stanowisko głównej nadzorczyni więzienia żeńskiego (Oberwachmeisterin). Pozostała na tym stanowisku, aż do przybycia wojsk rosyjskich w kwietniu 1945 roku. Po wojnie sąd Niemiec Wschodnich skazał ją na karę dożywotniego więzienia za znęcanie się na więźniarkami w obozie koncentracyjnym. | ||
 |
Ludwig Daniel Ramdohr-ur.15.06.1909r. w Kessel. Oficer policji kryminalnej. Stał na czele oddziału IV Wydziału Politycznego (Politische Abteilung – getapo obozowe) komendantury obozu, zajmującego się więźniarkami politycznymi. Aresztowany przez Amerykanów 3 maja 1945 roku. W pierwszym procesie załogi Ravensbruck został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano przez powieszenie 03.05.1947 roku w Hammeln. | |
|
|
Michael Redwitz SS Hauptsturmführer(kapitan)-ur.14.08.1900r. w Bayreuth. 2 sierpnia 1925 roku wstąpił do NSDAP. Przed rozpoczęciem kariery obozowej, służył w niemieckiej armii (1934-1938). Następnie do 1941 należał do personelu obozu Mauthausen-Gusen (jako Poststellenleiter i Schutzhaftlagerführer). W 1941 Redwitz został przeniesiony do Ravensbrück, a w 1942 do Dachau (KL), gdzie przebywał do 1944 (w obu obozach pełnił funkcję Schutzhaftlagerführera, czyli kierownika obozu i zastępcy komendanta). Po zakończeniu służby obozowej walczył w oddziałach Waffen-SS (m. in. w korpusach pancernych). Po wojnie zasiadł na ławie oskarżonych w procesie załogi Dachau przed amerykańskim Trybunałem Wojskowym. Redwitz został skazany na karę śmierci za swoje zbrodnie. Wyrok wykonano 29.05.1946 r. w więzieniu Landsberg. | |
| Erna Rosenthal ur.09.10.1921r.-los nieznany | ||
| Gertrude Sauer-ur.08.09.19…? w Zgorzelcu(Görlitz)-10 lat więzienia, zwolniona w 1951 roku. | ||
| Walter Schenk-SS-man, ur. 27 czerwca 1891r. w Altena. Kierownik krematorium. W piątym procesie personelu Ravensbrück skazany na 20 lat więzienia. Zwolniony 3 sierpnia 1954r. | ||
| Kurt Seitz-Hauptsturmführer(kapitan). Szef administracyjny IV Wydziału. Przybył z Lichtenberga w maju 1939 roku. | ||
| Imgard Schröers-dozorczyni. | ||
| Eugenie von Skene-ur. 30 października 1906r. w Birkenfeld. Niemka. Z zawodu telefonistka. Aresztowana za szpiegostwo na rzecz Wielkiej Brytanii została przewieziona do Ravensbruck 28 października 1939 roku, gdzie przebywała aż do wyzwolenia obozu. Pełniła różne funkcje w obozie, a więźniarki oskarżały ją brutalne bicie i o nadużywanie władzy. Skazana na 10 lat więzienia w I procesie hamburskim personelu Ravensbrück. Zwolniona została 21 grudnia 1951 r. | ||
| Ida Schreiter-ur.27.12.1912r. Starsza dozorczyni w Ravensbruck. Kara śmierci przez powieszenie 20.09.1948r. | ||
 |
Ilse Steinbusch | |
| Rosy Süss -W 1948 przed sądem w Krakowie skazana została na 8 lat więzienia. | ||
 |
Emma Anna Zimmer z d. Mezel-ur. 14 sierpnia1888 r. w Schlüchtern. Alkoholiczka. Główna dozorczyni (Oberaufseherin) obozu Ravensbrück od 1939 do 1940 r. Skazana na karę śmierci w drugim procesie personelu Ravensbrück w Hamburgu. Powieszona 20 września 1948 r. |
źródło : jtajchert.w.interiowo.pl